ابن مسعود یکی از نویسندگان وحی بود ، یعنی از کسانی بود که هر چه از قرآن نازل میشد ، مرتب مینوشت و ضبط میکرد و چیزی فروگذار نمیکرد . یک روز ، رسول اکرم به او فرمود : " مقداری قرآن بخوان تا من گوش کنم " . ابن مسعود مصحف خویش را گشود ، سوره مبارکه نساء آمد ، او میخواند و رسول اکرم با دقت و توجه گوش میکرد ، تارسید به آیه 41 : " « فکیف اذا جئنا من کل امة بشهید و جئنا بک علی هؤلاء شهیدا غ" یعنی چگونه باشد آن وقت که از هر امتی گواهی بیاوریم ، و تو را برای این امت گواه بیاوریم . همین که ابن مسعود این آیه را قرائت کرد ، چشمهای رسول اکرم پراز اشک شد و فرمود : " دیگر کافی است