حضرت الیسع علیه‏السلام‏

یکى دیگر از پیامبران الیسع است که نامش دو بار در قرآن در ردیف پیامبران و نیکان و برجستگان آمده است.تعبیر قرآن نشان مى‏دهد که او از پیامبران بزرگ الهى بود.

طبق روایت قبل، او از شاگردان و وصى حضرت الیاس علیه‏السلام بود. پس از مقام پیامبرى به سوى قوم الیاس (مردم بعلبک) فرستاده شد، و مردم آن جا را به سوى توحید دعوت کرد، آن‏ها از او اطاعت کردند و مقدمش را گرامى داشتند.

او از پیامبران بنى اسرائیل بود و در زبان عبرى الیسع بن شافات خوانده مى‏شد.

الیسع به معنى ناجى (نجاتبخش) است و شافات به معنى قاضى است.

او مردم را به شریعت حضرت موسى علیه‏السلام دعوت مى‏کرد. معجزاتى مانند شفا دادن بیماران، زنده کردن مردگان از او ظاهر شد، و موجب رونق کار او گردید.

در کتاب حبیب السیر آمده: سلسله نسب الیسع به افرائیم بن یوسف مى‏رسد. او بعد از غیبت الیاس علیه‏السلام به مقام نبوت رسید، و به هدایت قوم بنى اسرائیل پرداخت، و پشتوانه محکمى براى حفظ بنى اسرائیل از گزند دشمنان و طاغوتیان بود. هرگاه کفار قصد حمله به بنى اسرائیل را داشتند، او که از پنهانى‏ها آگاه بود، به بنى اسرائیل خبر مى‏داد، تا خود را براى دفاع آماده سازند.

یکى از شاهان جبار آن زمان که با بنى اسرائیل دشمنى داشت و همواره با آن‏ها مى‏جنگید، دریافت که اخبار جنگ، قبل از حمله به بنى اسرائیل، به آن‏ها مى‏رسد. به اطرافیان خود گفت: چه کسى اسرار ما را به بنى اسرائیل خبر مى‏دهد؟ گفتند: شخصى به نام الیسع این اخبار را به بنى اسرائیل مى‏رساند، شاه نسبت به الیسع خشمگین شد و دستور دستگیرى او را صادر کرد. مأموران خشن او براى دستگیرى الیسع بسیج شدند و او را دستگیر کردند، ولى او در پرتو دعا، به طور معجزه‏آسایى از دست آن‏ها گریخت و نجات یافت. حتى نفرین او باعث شد که عده‏اى از مأموران شاه، بینایى خود را از دست دادند.

الیسع علیه‏السلام سرانجام، از گروهى از یهود (به خاطر آزارشان) دورى نمود، و همچنان به وظایف پیامبرى ادامه مى‏داد تا از دنیا رفت، به گفته بعضى او ذوالکفل را وصى و جانشین خود قرار داد