داستان هاروت و ماروت‏

در روزگاران پیش، پس از عصر حضرت سلیمان علیه‏السلام سحر و جادوگرى در میان مردم بابِل به طور عجیبى رایج شده بود. بابِل از شهرها و سرزمین‏هاى تاریخى مربوط به پنج هزار سال قبل است، که شامل منطقه وسیعى بین رود فرات و دجله مى‏شد.

داراى تمدن عظیمى بود، و آن چنان بزرگ شد که به آن کشور بابِل مى‏گفتند. این کشور داراى شهرهایى بزرگ و قلعه هایى بلند، و قصرهاى سر به فلک کشیده و بتکده‏هاى عظیم بود، و اکنون از آن بناهاى عظیم، خرابه‏هایى باقى مانده است که جزء آثار باستانى به شمار مى‏آید.

سحر و جادوگرى در میان مردم بابِل بسیار رایج بود، آن‏ها از طلسمات و علف‏هاى مخصوص و پاشیدن آب متبرک، و دوختن نوارهاى مخصوص، براى آن جام کارهاى حیرت‏انگیز و شگفت آور استفاده مى‏کردند...

از تاریخ استفاده مى‏شود که حضرت سلیمان علیه‏السلام تمام نوشته‏ها و اوراق جادوگرى مردم بابِل را جمع آورى کرد، و دستور داد تا در محل مخصوصى نگهدارى کنند (این نگهدارى براى آن بود که مطالب مفیدى براى دفع سحر در میان آن‏ها وجود داشت.) سلیمان علیه‏السلام به این ترتیب براى نابودى سحر و جادوگرى اقدام نمود.ولى پس از وفات سلیمان علیه‏السلام، گروهى آن اوراق را بیرون آورده و به اشاعه و تعلیم سحر پرداختند، و بار دیگر بازار سحر و جادو رونق گرفت.

براى جلوگیرى از سحر و جادو، و زیان‏هاى آن لازم بود اقدامى جدى صورت بگیرد و براى جلوگیرى از آن چاره‏اى جز این نبود، که مردم راه باطل کردن سحر را یاد بگیرند و چنین کارى مستلزم آن است که خود سحر را نیز یاد بگیرند، تا بتوانند با فوت و فنّ دقیق، آن سحرها را باطل نمایند.

خداوند دو فرشته هاروت و ماروت را به صورت انسان به میان مرم بابِل فرستاد، تا به آن‏ها سحر و جادو یاد بدهند، تا بتوانند از سحر ساحران جلوگیرى نمایند.

آمدن هاروت و ماروت در میان مردم بابِل فقط به خاطر تعلیم سحر براى خنثى‏سازى سحر بود، از این رو آن‏ها به خصوص به هر کس که سحر مى‏آموختند، به او اعلام مى‏کردند که:

اءنَّما نَحنُ فِتنَةٌ فَلا تَکفُرْ؛

ما وسیله آزمایش تو هستیم کافر نشو. (و از این تعلیمات سوء استفاده نکن).

اما آن‏ها از تعلیمات هاروت و ماروت، سوء استفاده کردند، تا آن جا که با سحر و جادوى خود به مردم آسیب مى‏رساندند، و بین مرد و همسرش جدایى مى‏افکندند و مشمول سرزنش شدید الهى شدند.